ในสหรัฐอเมริกาการเสนอให้นักโทษประหารประหารชีวิตในรูปแบบของอาหารเป็นประเพณีแปลก ๆ ช่วงเวลาแห่งความสง่างามก่อนการประหารชีวิตในรัฐเหล่านั้นที่มีการพิจารณาโทษประหาร
นับตั้งแต่มีการลงโทษประหารชีวิตในสหรัฐอเมริกาในปี 2519 มีผู้หญิง 16 คนถูกประหารชีวิต หลายคนปฏิเสธอาหารมื้อสุดท้ายนี้เพราะพวกเขาเลือกที่จะทำเมนูคุกตามปกติหรือเพราะพวกเขาเลือกทานอาหารที่ประหยัดเช่นนมหรือกาแฟสักแก้ว อย่างไรก็ตามที่เหลืออีกแปดมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน: พวกเขาทั้งหมดสั่งสลัดหรือผัก (คนเดียวหรือเป็นเครื่องปรุง) และบางคนก็สั่งอาหารที่ประกอบด้วยผลไม้และผักเท่านั้น
สิ่งนี้จะไม่เกี่ยวข้องถ้าเมื่อเปรียบเทียบคำขอเหล่านี้กับของผู้ชายก็ไม่ชัดเจนว่าไม่ค่อยมีคำใบ้ของสิ่งที่เป็นสีเขียวในเมนูของพวกเขา: อาหารของพวกเขาประกอบด้วยเนื้อสัตว์ทอดแฮมเบอร์เกอร์แฮมเบอร์เกอร์พิซซ่าและกุ้งก้ามกราม ของหวานนานาชนิดและไอศครีม ทุกสิ่งในความอุดมสมบูรณ์
ไม่ว่านักโทษเหล่านี้จะไม่มีจุดอ่อนสำหรับไก่ทอดหรืออาหารจานด่วน คำสั่งของผู้ถูกประหารชีวิตเมื่อไม่นานมานี้มีข้อสงสัย: แฮมเบอร์เกอร์ 2 อย่างกับมันฝรั่งข้าวโพดคั่วข้าวโพดน้ำมะนาวและวานิลลาและไอศครีมเชอร์รี่ แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งสลัดให้เสร็จ
มันเป็นท่าทางที่อยากรู้อยากเห็นการขออาหารเพื่อเลี้ยงทหารแต่แต่งตัวด้วยสีเขียวซึ่งช่วยให้เราเริ่มสะท้อน Ty Treadwell ผู้ร่วมเขียนหนังสือ "Last Suppers: มื้อสุดท้ายที่มีชื่อเสียงจาก Death Row" โยนความเดาลงไปในอากาศ:
ในมือข้างหนึ่งผักและสลัดเหล่านี้คือ"ผลของความรู้สึกผิด"ราวกับว่าชีวิตของเขาถูกแขวนไว้ด้วยด้ายจิตใจของเขายังคงกังวลเกี่ยวกับการกินเพื่อสุขภาพและรักษาเส้นแม้ว่า Treadwell ยังชี้ให้เห็นว่า มันอาจเกี่ยวข้องกับ "ปีแห่งการวางแผนและการปรุงอาหารที่สมดุลที่บ้าน"
ฉันจะไม่เจาะลึกเรื่องนี้อีกเพราะฉันคิดว่ามันน่าสนใจกว่าที่จะปล่อยภาพสะท้อนนี้ไว้ในอากาศและเพราะเป็นผู้ชายฉันไม่สามารถพูดจากประสบการณ์ของตัวเองได้
ขอให้ฉันถามคำถามสองสามข้อ: คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือว่ามันสะท้อนถึงนิสัยการกินที่เป็นนิสัยของทั้งสองเพศหรือไม่? คุณจะสั่งสลัดที่มื้อสุดท้ายของคุณในฐานะนักโทษประหารหรือไม่?
